آبیاری تحت فشار و کاربرد لوله پلی اتیلن

کاربرد لوله پلی اتیلن در آبیاری تحت فشار

آبیاری تحت فشار نوعی روش آبیاری است که برای زمین های بزرگ استفاده می شود. این روش با لوله پلی اتیلن بهتر انجام می شود. انواع لوله های پلی اتیلن به دلیل مقاومت و استقامت بالا در مقابل فشار آب، انتخاب ایده‌آلی هستند. آب در درون این لوله‌ها به دریپرها منتقل می شود و با فشار به روی سطح کشت می ریزد. این روش معمولاً برای گیاهان کوتاه قد استفاده می شود. در این روش، مصرف آب هم تا حد زیادی کاهش پیدا می‌کند و باعث می شود که سطح زیر کشت، به صورت بهینه آبیاری شود.

برای طراحی این سیستم، به جز لوله پلی اتیلن که بخش اصلی این روش است، به دریپرها و آب‌پاش‌ها هم نیاز داریم. انتخاب نوع آب‌پاش به سلیقه و سطح کشت بستگی دارد.

پارس زانوس در اینستاگرام

آبیاری تحت فشار و بالا رفتن محصول

یکی از ویژگی‌های مهمی که آبیاری تحت فشار دارد، بالا رفتن سطح کشت بدون آسیب رساندن به خاک است. در روش‌های قدیمی که آب را روی خاک رها می‌کردند و در شیارهای مخصوص به گیاه می‌رساندند، مواد معدنی خاک و حتی کودها شسته می‌شدند. این مواد از طریق خروجی این شیارها به بیرون باغ هدایت می‌شدند و کوددهی عملاً بی تاثیر می‌شد.

در روش آبیاری تحت فشار، شسته شدن خاک معنایی ندارد. آب با فشار به بالا پرتاب می‌شود و بدون شسته شدن خاک، گیاهان را سیراب می‌کند. طراحی این سیستم آبیاری، روش‌های مختلفی دارد و در تمام آن‌ها، خاک شسته نمی‌شود.

اهمیت صرفه جویی آب در کشاورزی

اقلیمی که کشور ایران در آن قرار دارد، در بین بخش‌های کم باران جهان است. آماری برای متوسط بارندگی در نقاط مختلف ایران به دست آمده، عدد 250 میلی لیتر است. این عدد، نشان‌دهنده میزان خشکی و کمبود آب در بیشتر مناطق کشور است. بهترین راه برای تولید و کشت محصول کشاورزی در ایران، صرفه جویی در آب و ذخیره منابع آبی است.  سیستم آبیاری تحت فشار به کشاورز کمک می‌کند که بتواند در کنار آبیاری محصول خودش، صرفه جویی را هم داشته باشد.

در روش‌های سنتی که آب را روی زمین رها می‌کردند، به جز اتلاف آب و خشک شدن آن توسط آفتاب، اتلاف مواد معدنی خاک را هم داشتیم. در آبیاری تحت فشار، آب روی گیاهان و سطح کشت پاشیده می‌شود و اجازه نمی‌دهد که آب روی زمین روان بشود. در عین حال، به تمام سطح زیر کشت، آب کافی می‌رسد.

آبیاری تحت فشار

پركاربردترین روش نصب خطوط لوله پلی اتیلن در بستر دریا موسوم به شناورسازی و جاگذاری در بستر آب می‌باشد. این روش در بیشتر پروژه‌های نصب در دریا استفاده شده و شامل هفت مرحله زیر است:

1. انتخاب محل مناسب برای مراحل ساخت، اتصال و به آب اندازی لوله
2. تدارك منطقه ای جهت انتقال لوله از زمین به دریا و در صورت لزوم بستر سازی برای لوله زیر دریا
3. اتصال قطعات لوله به هم و تبدیل آنها به یك طول پیوسته
4. نصب وزنه‌های تعادل (این مرحله ممكن است همراه مرحله بعدی انجام شود)
5. به آب اندازی خط لوله
6. غوطه ور ساختن لوله در محل مشخص شده
7. اتمام انتقال از زمین به بستر دریا

در هنگام استفاده لوله های پلی اتیلن در دریا برای آنها مسائلی همچون امكان تحت فشار بودن، جرم گرفتگی لوله، تخلیه هوا، در معرض امواج و جریانات دریایی بودن مطرح بوده كه در هنگام طراحی و نصب باید مدنظر قرار گیرند. همچنین این لوله پلی اتیلن به تمركز تنش بسیار حساس می باشد، بنابراین باید در نصب آنها دقت كافی صورت گیرد.